kredyty denominowane/indeksowane

Tutaj zostały umieszczone podstawowe zagadnienia dotyczące tzw. “umów frankowych “. Informacje pozwolą zrozumieć klientowi podstawowe problemy związane umowami, a także dzięki nim klient będzie mógł przygotować się na spotkanie z adwokatem.

Jakiego rodzaju kredyt uzyskaliśmy?

W umowie kredytu denominowanego kwota kredytu wyrażana jest w walucie obcej a wypłata kredytu następuje w walucie polskiej, ale odpowiednio do kursu waluty obcej obowiązującego w dniu wypłaty. Zadłużenie i wysokość raty wyrażana jest w walucie. Spłata kredytu denominowanego odbywała się najczęściej w walucie polskiej, jednak niektóre banki dopuszczaj spłatę w walucie obcej.

W umowie kredytu indeksowanego kwota kredytu wyrażona w PLN , natomiast waluta obca jest jedynie miernikiem waloryzacji. Wysokość kredytu w złotych jest znana kredytobiorcy w chwili zawierania umowy. Kredyt wypłacany jest w złotych, a z chwilą jego wypłaty przez bank, saldo zadłużenia kredytobiorcy zostaje przeliczone na CHF (franki szwajcarskie) wedle kursu kupna CHF wyznaczanego przez bank w dniu wypłaty kredytu lub jego transzy.

Ustal, czy w momencie zawierania umowy byłeś konsumentem.

Zgodnie z art. 22¹ k.c. „Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową”. Innymi słowy każda osoba, która podejmuje dane działanie nie w ramach swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, będzie konsumentem. 

Jeżeli bierzesz kredyt w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych to jesteś konsumentem, nawet gdy prowadzisz działalność gospodarczą?

Jak wygląda sytuacja, kiedy prowadzisz działalność gospodarczą i kupiłeś mieszkanie na wynajem albo w celu prowadzenia tam swojego biura ?

Tutaj to czy utracisz status konsumenta uzależnione jest, czy wynajem ma charakter dorywczy, prywatny, a w drugim wypadku czy w lokalu prowadzisz wyłącznie swoje biuro czy może także mieszkasz.

W każdym razie konsumentem są więc osoby prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli nie była ona związana z kupowaną nieruchomością. 

Cel kredytowania powinien wynikać z umowy kredytowej.

Przyjrzymy się tym mechanizmom, które pozwalały bankom jednostronnie wpływać na koszty kredytu.

W zasadzie w każdej umowie zawartej przed 2011 rokiem takie postanowienia występują. Mają one z reguły następującą treść:
np. “raty kapitałowo-odsetkowe spłacane są w złotych po uprzednim ich przeliczeniu wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej Banku B S.A. obowiązującego na dzień spłaty z godziny 14:50”- k wota kredytu wyrażona w PLN waloryzowana do CHF
“W przypadku kredytu denominowanego ” Bank wyraża zgodę na uruchomienie kolejnych transz kredytu wg kursu po kursie negocjowanym, pod warunkiem, że uruchamiana transza przekracza wartość 10.000 USD liczoną na podstawie kursu kupn DLA OPERACJI BEZGOTÓWKOWYCH WG TABELI kursów obowiązującej w Banku w dniu uruchomienia transzy”

Klauzula waloryzacyjna odwołująca się do kursu franka szwajcarskiego obowiązującego w kredytującym Banku, publikowanego w Tabeli kursów walut, który to kurs ustalany był według uznania Banku i według niejasnych kryteriów, wpływała na prawa i obowiązki kredytobiorcy w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco narusza jego interesy. Skutkiem uznania klauzuli waloryzacyjnej za niedozwolone postanowienie umowne jest to, że zgodnie z  art 385 ¹ § 1 zdanie drugie k.c. postanowienie takie nie wiąże konsumenta. 

Takie stanowisko jest w zasadzie stanowiskiem jednolitym w orzecznictwie.